Kaç geceler bana ninni söylerdi
Hasta olunca oydu başucumda bekleyen
Biraz yorulmayayım, üzülmeyeyim, hemen
Alır kucağına okşardı, saçlarımı öperdi. [/su_quote]
Ümit Yaşar Oğuzcan’ın ‘’Anacığım’’ isimli şiirinde belirttiği gibi hasta olduğumuzda hep baş ucumuzda bekleyen, yorulmamamız ve üzülmememiz için hep kendinden veren annemizden başkası değil. Annemizin kucağına alıp okşaması ve saçımızı öpmesi en etkili sedasyon sağlayan ilaçtan daha etkili oluyor.
İnsanlar hayatlarında birçok sevgi tadarlar ama bunlardan en değerlisinin anne sevgisi olduğuna inanıyorum.
Küçük bir varlık olarak dünyaya gelmişiz; bakılmaya, korunmaya, sevilmeye ihtiyacımız var. Bunları her türlü fedakârlığı yaparak gerçekleştiren annedir…
Ne kadar zorlu bir süreçtir, küçük bir insan yavrusunu büyütmek ve hayata kazandırmak. Bunu annelerden daha iyi hiç kimse bilemez. Annelik adeta kendinden vazgeçmektir, hayatını çocuğuna adamaktır…
Doğar doğmaz hayatımızdaki en değerli varlık haline gelir anneler. Bir annenin kollarında yaşanır en mutlu, en güvenli anlar. Bir annenin kollarında duyulan huzur başka hiçbir yerde yaşanması mümkün olmayan bir huzurdur.
Yeryüzünün her coğrafyasında karşılık beklemeksizin harcanan bir emektir anne emeği. Geceyi gündüze katarak yavrusunu büyütür bir anne. Unutmayalım! Bunu bir tek anne yapar yavrusu için…
Şair, müzisyen ve seslendirici Bedirhan Gökçe’nin annesi hakkındaki ifadeleri çok anlamlı: “Annem Gülgez, yoklukla geçen bir ömürde hayatta pek gülememiş ve diyebilirim ki hiç gezmemiştir. Okuma yazması olmayan anam, benim tüm okumuşluğumun vazgeçilmez tek öğretmenidir. ‘Pambuk’ derim ben anneme, yani pamuk. Anneme zaten ‘anne’ demem ‘pambuk’ derim. O da bana ‘oğlum’ değil, ‘caaan’ der. Niçin pamuk; o kadar beyaz, o kadar yumuşak, o kadar temiz ve o kadar saf. Pamuğumdan, en önemli değer olarak edebi aldım. Okullarda, sokakta, gazete ve televizyonlarda öğretilmeyen hatta yalan yanlış öğretilen her şeyin doğrusunu hem annemin yaşantısında seyrettim hem de sözlerinden öğrendim…”
Fotoğrafta ikiz çocuklarını uyutmaya çalışırken onlarla birlikte uykuya dalan anneyi görüyorum. Her anını çocuklarıyla paylaşan, fedakâr annelerimizi büyüdüğümüzde bizler kaç sefer gidip sarılıp koklayarak ve koklatarak uyutuyoruz? Kaçımız annemize ne kadar zaman ayırabiliyoruz? Bizden bekledikleri tek şey: Sevgi. Bunu annelerimizden esirgememeliyiz…
Hayat zenginliğimiz annelerimizin “Anneler Günü ”nü kutluyor, tüm annelerimize sağlık ve mutluluk diliyorum.
