…
Bu eller miydi kesen mavi serçeyi
Birkaç damla kan ki zafer ve kahramanlık.
Yorganın altına saklanarak
Bu eller miydi sevmeyen geceyi.
…
Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın ‘’Bu eller miydi’’ isimli şiirindeki gibi mavi bir serçeyi kesen elin birkaç damla kanı, zafer ve kahramanlığı temsil ederken bir hekimin elinin ve bilgisinin, becerisinin kurtardığı bir hastanın yaşama dönme sevinci, o kanlı ele gerçek zafer ve kahramanlığı tattırıyor.
Büyük bir özveri eşliğinde insanlara sağlık hizmeti sunmak kutsal bir görevdir. Hayat kurtarmak, bir insanı sağlığına kavuşturmak mutlulukların en güzelidir. En büyük sorumluluk sahibinin sağlık çalışanları olduğunu bilmekle birlikte sağlıklı bir toplum için her şeyi sağlık camiasından beklemenin de doğru bir yaklaşım olmadığını unutmamalıyız ve bu konuda toplumun bilinçli olmasına önem vermeliyiz.
Bireyleri bedenen ve ruhen sağlıklı olan toplumlar her alanda başarılı olmaya aday toplumlar olmakla birlikte başarıya giden yolda sağlığın ne kadar önemli olduğunu da şu tespit ortaya koymaktadır: “Sağlık, bir insanın kendisi ve ailesi için hedeflerini gerçekleştirme ve toplumda pozitif bir rol üstlenme kapasitesini belirler.”
Anneler ve babalar ile eğitim kurumları, toplumda sağlık bilincinin oluşmasında kilit role sahipler. Medya da bu konuda her zamankinden daha fazla bir rol ve sorumluluk üstlenmelidir.
Şu cümleler sağlık camiasının toplum için nasıl önemli bir görev üstlendiğini ortaya koyuyor: “…Her canlı sağlıklı olmak ister ama birçok çevresel ve içsel neden ile bir şekilde iyilik durumundan uzak kalabilir. Bu sebep de dünyanın en büyük 2. Sektörü olan sağlık sektörünü doğurur. Doktor, Diş Hekimi, Hemşire, Hasta Bakıcı, Ebe, Acil Tıp Teknikeri, Biyolog, Taşeron Sağlık Personelleri ve aklıma gelmeyen onlarca farklı meslek ve çalışanları canlıları iyi edebilmek çalışır durur.
…Çoğu zaman belki bizim, belki bir yakınımızın kaderi onların avuçlarındadır. Doğan çocuğunuzu sizden önce ellerine alan da onlardır, en zor anınızda en ölümcül rahatsızlığınızda sizin için çabalayan da yine onlar.”
Ya şu cümleler: “…Onlar hastanın başında nöbet bekliyor, saat başı gelerek kontrollerini yapıyor, ilaçlarını büyük bir özenle bedenine şifa için zerk ediyor, hatta yemeğini ve suyunu yatağına kadar servis ediyorlar. İniltiler, feryatlar ve hezeyanlar içinde ve sadece ama sadece canı yananların şikâyetlerini dinliyorlar…”
Fotoğrafa baktığım zaman nefes alamayan bir hastaya müdahale edip tüp takmaya ve o hastayı hayata döndürmeye çalışan bayan hekimin kanlı elini görüyorum. Hastanın canı söz konusu olduğunda kendi canını umursamayan hekimin zorlu hayatını düşünüyorum. Bütün zorluklarına rağmen hayat kurtarmak, bir insanı sağlığına kavuşturmak yüce bir çabadır.
Sağlık çalışanlarına şiddet uygulayan kanlı elleri görmek yerine hayat kurtaran kanlı ellere saygının gösterildiği bilinçli bir toplum için ebeveynler ve öğretmenler el ele güzel yarınlara…
